MANUEL (verslag) EN ROEMER (foto's) IN NEW YORK


Amsterdam		 Amsterdam-New York, woensdag 26 maart
We rijden relaxed met de trein naar Schiphol; het inchecken gaat snel, geen wachtrij.
Roemer koopt nog een Lonely Planet, altijd goed.
We moeten lang wachten voor de security, maar de controle zelf is niet strenger dan bij andere reizen. Om 13.00 uur kunnen we het (grote) vliegtuig in en we vertrekken met ongeveer een half uur vertraging. De vlucht zal ongeveer 7 ½ duren; best lang.
Een beetje dutten, eten, formulieren invullen voor de immigratiedienst.
Een gedeelte van de vlucht gaat over Canada. Eerst zien we een stuk met veel sneeuw, maar wanneer we over Quebec vliegen is het bewolkt, jammer.
In New York is het zonnig en niet koud.
De formaliteiten vallen ook hier erg mee: redelijk vriendelijke ambtenaren die geroutineerd en grondig hun werk doen.
Foto, vingerafdruk, wat vragen, klaar.
formaliteiten

taxi 		De koffers zijn er ook snel en bij de douane kunnen we zo doorlopen.
We drinken even een orange juice en gaan op zoek naar een taxi.
Alles gaat heel gedisciplineerd, met mannen die alles regelen. We hoeven niet lang te wachten. Er zijn ontzettend veel van die bekende gele taxi's.
Verder op in de stad zien we zelfs meer "geel" dan "gewoon".
We treffen een aardige chauffeur van Russische afkomst. Hij kletst met Roemer wat over auto's en vertelt hoe stomverwonderd hij was toen hij ooit een Smart zag.
We hebben een hotelkamer op de 23e verdieping.
Zo hoort dat in NY.
Mooi uitzicht trouwens over de wolkenkrabbers.
We frissen ons op en gaan wat rondkijken.
hotelkamer

veel reklames		 Times Square vinden we imponerend, Broadway ook.
Wat een reclames.
We eten wat bij een Mexicaan.
Goed, maar overvloedig.
Ja ook de salade waartoe Manuel zich beperkt.
Helaas staat de muziek wel hard.
Om half negen gaan we naar de kamer terug.
De ontstoken kaak van Manuel doet nog steeds pijn.
De twee bedden zijn goed en ruim.
De TV is een groot breedbeeldding. Gelukkig heeft ook Roemer geen behoefte om te kijken.
Donderdag 27 maart.
Manuel heeft niet zo goed geslapen vanwege de kaakpijn, zeurend met af en toe een pijnscheut.
Om zeven uur gaat de wekker.
Roemer gaat naar de gymzaal en Manuel komt gewoon lekker langzaam op gang. Het weer is grijs, maar droog.
Bij de eerste beste Starbucks nemen we koffie (is natuurlijk een mega-bak) en een scone met blueberries.
We lopen tot het begin van het Central Park om de tijd te overbruggen voordat we de NY-pas kunnen afhalen in een soort NY-souvenir-t-shirts-en-petten winkel. Alweer een vriendelijk meisje helpt ons.
verkeersregelaar

op weg naar Central Parks		 We drinken nog een (kleine!) kop min of meer Max Havelaar-koffie in een Juan-Valdez-Café.
Het is er lekker rustig.
Met zo'n NY pas kun je heel veel bezoeken.
We gaan eerst het Empire State Building op.
hoog
Via een labyrint van roltrappen, liften en met koorden afgezette paadjes (Manuel heeft meteen een associatie met de expositie van Marineke bij het ICO), komen we op de 86e verdieping met het uitzichtplatform. Formidabel, wat een stad.
De kijker van Manuel bewijst goede diensten.
kijker

uitzicht		 Prachtig om te zien hoe de Hudson er langs loopt.
De grote bruggen, torens, wolkenkrabber (o.a. Chryslergebouw) en zelfs ons hotel is te zien.


hoogvlieger

Tegen extra betaling kunnen we nog hoger, naar de 102e verdieping.
Nog mooier.

We zijn verbaasd dat duiven zo hoog vliegen.
nog hoger

Roemer in New York		 Roemer maakt veel foto's.

boot op de Hudson
uitzicht

nieuwbouw
We zien het vrijheidsbeeld en Ellis Island.
Chryslergebouw

ingang 		Een terugblik op de ingang van het Empire State Building.

Het gigantische gebouw is gerestaureerd, maar het is niet goed te zien hoe.
We lopen naar Madison Square met een heel mooi klein park.
Eigenlijk is het een vervreemdend gezicht; die platanen tegen de enorme wolkenkrabbers
platanen

RC 		Rockefeller Centre is geweldig.
Eerst een stuk metro, dan kom je door een eindeloos stel ondergrondse gangen, heel mooi, maar raadselachtig.
Je ziet overal deuren en mensen die met een luchpakket lopen. Waar werken ze en wat doen ze?
Ineens zitten we in een enorm winkel-restaurant- centrum met allemaal gezellige terassen. Buiten zijn fraaie waterpartijen met lelies en azalea's. Verder staan er mooie sculpturen en er is een kleine ijsbaan met vooral jonge schaatsende kinderen. Een schaatsjuf geeft kunstrijles aan een klein meisje: pirouettes enzo.
Gisteren waren we moe, nu begint een prettig gevoel door te dringen.
ijsbaan

MOMA 		Het MOMA is erg groot en de laatste jaren zelfs nog meer uitgebreid.
Er moet dus gekozen worden.
Op de 4e en 5e etage is de 19e en 20e eeuwse kunst.
Alleen dat al!
Manuel loopt eerst zijn absolute "eisen" af: Picasso's "Demoiselles d' Avignon", Matisses Rode Atelier, Rousseaus Slapende Zigeunerin en nog zo wat. Picasso's werk (en al wat ze nog meer van hem hebben) slaat al met stomheid. Hoe kan iemand dit 100 jaar geleden al geschilderd hebben. Je zou er een lief ding voor over hebben het nu te kunnen schilderen.
Matisse en Rousseau: wat doet het zien van de schilderijen op ware grootte toch een boel met je.
Het is gewoon niet normaal wat ze hier allemaal hebben.
Thuis in het dikke boek is het al veel, maar het in het echt zien, is nog heel wat anders.
MOMA

MOMA 		Overal topstukken: schilderijen en sculpturen en dan nog alle design, films, foto's. Manuel heeft het gevoel dat hij hier nog -tig keer naar toe moet.
Op de 6e etage is een schitterende tentoonstelling van het design van de toekomst. Fantastisch. Roemer is er helemaal weg van. Als IT-er natuurlijk wel begrijpelijk.
Op een zeker moment zijn we helemaal vol en moe.
We gaan naar een sympathiek ogend Vietnamees restaurant. Mooi rustig ingericht, zachte muziek, goede bediening, lekker eten voor redelijke prijzen.
Dat doet goed.
Op de kamer rusten we nog wat.
Manuel gaat schrijven en Roemer de stad in om nog wat te e-mailen.
raadselachtig stoom

Greenwich Village		 vrijdag 28 maart.
Manuel slaapt helaas weer niet goed en probeert zich wakker te fietsen in de fitnessruimte. Daar knapt hij van op.
Het weer ziet er aardig uit.
We gaan met de metro naar Greenwich Village.
Koffie en Panini smaken goed in een leuk, gek Italiaans cafeetje. Het is ingericht met allemaal oude, uitdragerij-achtige dingen en we horen goede klassieke muziek.
Ai het begint flink te regenen, maar gelukkig niet lang. We lopen de hele lange Broadway af tot in de buurt van Ground Zero. Eerst even uitpuffen op een bankje waar we eekhoorntjes zien. Dan verder naar Ground Zero. Er is een begin van een memorial. De namen van alle omgekomenen, foto's van de verschrikkingen, plannen voor de opbouw. We bezoeken het St.Paul's kerkje dat ernaast ligt, waar alle hulpverleners werden gesteund, gevoed, gemasseerd en opgevangen. Het komt allemaal erg dichtbij.
Amerikaanse vlag

George Washington		 Via Wall Street, met de beurs van NY en de plek waar George Washington de eed aflegde als eerste president, lopen we naar Battery Park aan het water. Hiervandaan vertrekken de boten naar Staten Island, Liberty Island en Ellis Island.
Het is mooi om hier even over het water te kijken en een indruk van het vrijheidsbeeld te krijgen.
Ellis Island

dino		 Te zien hoe NY opdoemt als je vanaf de zee komt, moet heel indrukwekkend zijn.
We wandelen naar een metrostations en rijden richting Museum of Natural History.
Het is een prachtig gebouw met hypermoderne uitbreiding over planeten enz., maar in het begin wel lastig om je weg te vinden: waar laat je je jas, hoe kom je omhoog?
We gaan eerst naar de vierde verdieping, voor het cafe en voor de dinosauriers. Wat een collectie! Zalen en zalen vol skeletten. Bizar. Er zijn veel kinderen, prachtig voor ze.
De antropologische afdeling is al even ongelooflijk.
Ontzettend veel moois over Indianen en Polynesische volken.
Prachtig materiaal en educatief tentoongesteld. Ook weer om dagen door te brengen.
Het gedeelte over de ontstaansgeschiedenis van de mens is al even fascinerend en er is nog zoveel meer in dit museum.
dino's

gebouw 		Opnieuw moe en vol naar het hotel.
Rusten, soezen c.q. slapen.
Om half negen 's avonds moeten we toch nog maar wat gaan eten.
Het wordt een Japans restaurantje in Greenwich Village.
Lekker hannesen met stokjes.
We lopen nog wat rond in de gezellige vrijdagavonddrukte.
Roemer wil nog ergens een biertje drinken, maar Manuel is moe.
Hij gaat naar het hotel terug.
Oei, hij verdwaald bij de metro, het is er zo groot en alles staat op een andere manier aangegeven. Een grote zwarte employé helpt Manuel op weg, maar dan stapt hij toch nog verkeerd uit. Gelukkig dat het boven de grond oriënteren beter gaat.
Op de hotelkamer neemt Manuel zijn pillen in en hoopt deze keer zonder pijn te slapen.
metro

Central Park		 Zaterdag 29 maart.
Dat slapen is redelijk gelukt.
Het weer is stralend, maar wel koud.
Terwijl Roemer nog even blijft liggen gaat Manuel weer fietsen in de fitnessruimte.

We gaan naar het Central Park.
Dat is behoorlijk groot.
's Zomers moet het er heel gezellig uitzien.
Nu is het nog wat kaal.

nieuwsgierige vogel		 Central Park:
Er zijn veel joggers, fietsers, eekhoorns en vogels.
eekhoorntje
We pakken af en toe wat zon op een bankje uit de wind.
Daarna gaan we naar het Guggenheim-museum dat naast het park ligt.
Het is een prachtig gebouw, van buiten ingepakt.
Niet door Christo, maar vanwege restauratie.
Central Park

(via internet) Spiraalhal		 De centrale spiraalhal waar we al over lazen is inderdaad heel fraai. Van de vaste collectie, die heel groot is, is helaas bijna niets te zien doordat het hele museum gewijd is aan een tentoonstelling van het werk van Cai, een Chinese kunstenaar. In de hal hangen een aantal auto's onder elkaar met allemaal "lichtpijlen" erin. Hij heeft so wie so iets met pijlen: boten met pijlen, tijgers met pijlen. Verder 2 dimensionaal werk waarvoor hij o.a. buskruit heeft gebruikt.
Sommige beelden zijn wel sterk, maar van een aantal andere moet teveel "de bedoeling van…"of "het commentaar op…" worden uitgelegd.
Manuel is er niet weg van. Het museum valt dus een beetje tegen.
Het café ook trouwens.

plafond station		 We gaan naar buiten en lopen naar het Grand Railway Terminal.
Prachtig om te zien, heel fraai opgeknapt.
plafond

stationsklok		 Binnen is een mooie overdekte markt.

We lopen door de Italiaanse wijk die groter is dan we dachten.
Koffie in een wat lawaaiig café.
Manuel voelt zich even vervreemd in de drukte.
Chinatown valt een beetje tegen, wel een aantal leuke winkel en kleine overdekte marktjes, maar ja, Manuel was verwend met Chinatown in Toronto, daar kan niets tegenop.
We eten wel goed in een Chinese eettent.
Roemer speelt met de gedachte naar de film te gaan, maar brengt Manuel eerst naar het hotel en is dan zelf ook wel moe.
Deze dag was, qua gevoel, er een met een gaatje. Manuel voelt zich ineens oud.
Chinatown

Metropolitan (via internet)		 Zondag 30 maart.
Na een deprimerende nacht en gevoelens van heimwee helpt het fietsen en douchen Manuel weer een beetje overeind.
Roemer gaat een fiets huren voor een tocht door New York.
Manuel loopt via Starbucks (ontbijt) Broadway, Central Park de 5th Avenue tot nr 1000: het Metropolitan Museum. Het museum moet wel vandaag, want morgen is het gesloten.
Van buiten is het Metropolitan een indrukwekkend, neo-klassiek bouwwerk: duidelijk te zien dat hier een supercollectie huist.
Binnen is het niet overdadig druk.
Eerst maar naar de 2e etage met de schilderijen die Manuel in ieder geval wil zien. Wat een aantallen en wat een topstukken: oude Italianen en Nederlanders, 17e eeuwse meesters een prachtige Poussin-expositie, dan de 19e eeuwers, Goya de impressionisten een Courbet-expositie.
Voor de collectie modernen zou het MOMA zich ook niet hoeven schamen. Vier uur later heeft Manuel nog niet eens een blik geworpen op de Grieken en Romeinen, de Babyloniers, de Aziaten en de prachtige hal met Polynesische kunst.
Poussin (MP)

hondenkleding 		Manuel is helemaal op.
Hij gaat naar het park om wat uit te rusten.
Het is nog heerlijk weer.
Op een bankje in de zon en uit de wind, de zondagse New Yorkers bekijken. Vooral de aangeklede juffershondjes. Je weet niet wat je ziet.
De toiletgelegenheid is opvallend schoon, kom daar in Nederland maar eens om.
Op de kamer gaat Manuel languit.
fietstocht

structuren 		Roemer komt terug en vertelt over zijn fietstocht. Leuk, maar 1 keer is genoeg. Hij heeft onderweg zijn fiets nog over een hek moeten tillen omdat hij ergens reed, waar je niet fietsen mag. Hij heeft nu last van zijn rug.
We gaan wat eten.
Vlakbij is een "volksere" buurt met allerlei eettentjes. In een Italiaans koffietentje kan ge-emaild worden. Manuel stuurt een kort briefje naar Marineke.
Daarna komen we in een Grieks eethuis terecht waar we heel rustig, relaxed en lekker zitten te eten.
Dat doet goed.
Manuel heeft een stevige loopneus.
Roemer haalt ijs uit de ijsmachine om op zijn pijnlijke pols te leggen.
bij avond

ergens 		Maandag 31 maart.
De kamertemperatuur is 's nachts absurd hoog. Bovendien is het hartstikke droog. Dat is wel vervelend.
Roemer heeft veel last van zijn rug. Daar moet tijgerbalsem voor komen en Manuel wil zuigsnoepjes hebben voor neus en keel. Naar de apotheek dus.
Daarna drinken we koffie.

vrijheidsbeeld 		Roemer gaat naar de kapper en Manuel gaat naar de kamer om een andere jas aan te doen want het regent stevig.
Op de kamer overvalt hem een kanjer van een depressieve bui.
Wanneer Roemer terug komt met een mooi kapsel en een super fietshelm, praten we over veel. Het lucht op.
Manuel gaat wat slapen.
In de loop van de middag nemen we de laatste boot naar het vrijheidsbeeld.
vrijheidsbeeld
Het weer is slecht, maar het heeft toch wel wat de stad zo in een nevel te zien.
Het vrijheidsbeeld is uiteraard imponerend. We lopen het eiland rond en nemen de boot terug voor Ellis Island…. denken we, want we mogen niet van boord omdat het al gesloten is.

ook New Yotk

New York

vanuit hotel		 In de stad terug bezoeken we een gigantische boekwinkel.
Ditmaal eten we bij een Italiaan.
In een woord prima: sfeer, eten, bediening, rust, alles.
We kijken of er nog wat muziek te beluisteren valt. Blue Note is vol, de rest trekt niet aan.
We gaan uitrusten in het hotel.
bij avond
Dinsdag 1 april
Roemers rug is een stuk beter.
Manuel voelt zich ook goed.
Het pakken valt niet mee, zoveel is er toch niet bijgekomen?
We stallen de koffers beneden in het depot, ontbijten in het internet- café en kopen wat gezonde souvenirs in een Amish winkel.
Onderweg komen we een herder tegen met schoentjes.
Zo te zien voelt hij zich daarmee niet lekker.
schoentjes

Courbet (MP)		 Roemer wil toch ook wel wat van het Metropolitan zien en Manuel wil best nog een keer.
Roemer begint bij de oude Grieken.
Manuel gaat nu eerst de Courbet-expositie goed bekijken. Verrassend zo'n oeuvre bij elkaar te zien.
Heel mooi en humoristisch in dit kuise Amerika is zijn schilderij over "de oorsprong van de wereld": rechtstreeks uitzicht op twee gespreide dijen en een vagina.
Op een aantal foto's is te zien waardoor Courbet zich liet inspireren.
Daarna gaat Manuel naar beneden, naar de Egyptische, Babylonische en Aziatische afdelingen. Het is weer overstelpend mooi en educatief opgesteld.
We lunchen samen in de museumcafetaria en hebben een leuk gesprek met een slim Amerikaans jochie en zijn opa. Ze zijn naar het museum gekomen om te lunchen…. Wij kijken nog een uurtje rond.
Manuel ziet op de antropologische afdeling (ach wat mooi weer) een prachtig "voorouderdeurtje" van de Dogons, net zoiets als hij zelf heeft en ook vergelijkbare houten bekers van de Bataks uit Sumatra.
hal

Zuid Azie (MP)		 Roemer is ook zeer onder de indruk en vindt het misschien wel het mooiste museum dat hij gezien heeft.
We willen nog even Bloomingdale's, het grote warenhuis in. Maar wanneer we binnen zijn, besluiten we dat we hier eigenlijk niets te zoeken hebben.
We gaan Italiaans eten vlakbij het hotel. Prima.
We halen de koffers op.
Omdat je niet met grote koffers de metro in mag en we ook nog erg moe zijn, nemen we de taxi. We zijn zeer op tijd op het vliegveld. Het inchecken is zo gebeurd.
We lopen wat rond om de tijd te doden, drinken, krantje kopen.
Om kwart voor acht gaan we naar de security, ook nu weer geen enkel probleem.
Dan weer wachten.
Een stel zwarte veiligheidsbeambten is kennelijk vrij van dienst en zijn hilarisch aan het dollen. Een explosie van pret: een van de rvouwen voert een complete show op en rolt min op meer over de grond. De rest gilt van het lachen. Met zo'n baan moet je af en toe wel eens stoom af kunnen blazen.


Times Square

Dag New York		 Tegen tienen aan boord, dan in de file om op te kunnen stijgen. Volgens Roemer is dit vliegveld er berucht om.
We vertrekken twee uur te laat.
Net als Manuel in slaap valt, wordt er eten rondgebracht.
Het is nog slecht ook.
We dommelen nog wat en landen 12 uur Nederlandse tijd. Ons tijdsbesef is flink in de war. Na het koffers ophalen, drinken we nog even wat. De weemoed slaat toe. Bij de trein nemen we afscheid, ieder terug naar zijn eigen leven.